Het Surinaamse leven

Lieve lezers,

Hierbij weer een verslag over de afgelopen week.
De week begon al goed, toen zondagavond de stroom uitviel. Ik lag lekker in bed met de ventilator aan. Ineens werd het wel heel erg stil toen de ventilator uitviel en werd het ook ineens erg donker op straat. En ja hoor, er was geen stroom meer. Het probleem hierbij was, dat ook ons alarm niet meer werkte. En daarbij vielen de diepvries en koelkast ook nog eens uit. Wij zagen het al voor ons dat de volgende ochtend alle ontdooid zou zijn. Maar helaas, we konden er niks aan doen. Dus, maar weer proberen te gaan slapen... Na 1,5 uur wakker te hebben gelegen was er eindelijk weer stroom. We konden weer met gerust hart gaan slapen, want het alarm was weer actief!

De volgende ochtend moesten we er alweer vroeg uit voor een nieuwe stagedag. Deze dag verliep erg hectisch. Ook moesten we werken met een collega's die (op z'n zachtst uitgedrukt) niet erg collegiaal naar ons toe is. Dit hadden we al vaker gemerkt, dus toen ik zag dat we met haar moesten werken, zonk de moed me alweer in de schoenen.
Gelukkig was dit onze hoofdzuster ook opgemerkt, dat deze collega geen 'goede' houding aanneemt tegenover ons.
Tijdens de tussenevaluatie woensdag vertelde ze dit ons. Ze vond dat wij, ondanks de moeilijke momenten, onze doelen behaald hadden en ons goed aanpast hadden. Met die moeilijke momenten bedoelde ze ook het werken met die collega, en ze gaf aan dat ze die desbetreffende persoon dit ook duidelijk had gemaakt.
Dit vond ik wel erg fijn, het lag dus niet aan ons! ;-) En gelukkig zijn alle andere collega's echt top! Ze zijn erg geinteresseerd naar ons toe en willen ons veel helpen en leren over Suriname, het werk en de cultuur!

Dinsdag was het weer een erg drukke dag op stage, omdat wij zelf veel mochten doen. We gingen zelf rapporteren en overdragen aan de middagdienst. Dit was erg leuk en leerzaam.
's Middags zijn we even de stad in geweest, en hebben we een heerlijk soepje gegeten en nog wat gedronken met een paar kennissen van Janiek uit Nederland. Dit was erg gezellig! :)

Woensdag was het weer druk, aangezien er dan vaak operaties zijn.
Donderdag daarentegen was het echt heel rustig. Het was toen namelijk Marrondag. Dit is een officiele feestdag, waardoor er bijna niemand aan het werk was. Zelfs bij de receptie in het ziekenhuis en bij de ontslag-opname balie zit geen personeel.
Een collega van ons had voor die dag een hele grote pan Saoto-soep (typisch Surinaams) gemaakt voor al het personeel wat aan het werk was. Hier hebben we heerlijk van kunnen genieten!

Vrijdag hebben wij een voorlichting gegeven aan een aantal patienten. Tenminste, we dachten een aantal... Uiteindelijk waren er ongeveer 15 patienten en 5 collega's! Ik was best wel een beetje zenuwachtig toen ik dit zag, maar uiteindelijk is het helemaal goed gekomen en hebben we deze toets gehaald! :) En toen was het voor ons heerlijk genieten van een welverdiend weekend.

Gisteravond zijn we samen met een collega's roti gaan eten. Hier hadden we al zo vaak over gehoord, dus we moesten het maar eens gaan uitproberen. Wat ik niet wist, is dat je dit met je handen moet eten. Weer eens wat anders. Het is een soort deeg, met kip, aardappelen en gepureerde groenten erbij. Je scheurt een stukje deeg, en houdt dit in je handen. Hiermee pak je vervolgens de kip, aardappelen en groeten op. En dit stop je in je mond.
Het was echt heerlijk! Daarna hebben we nog een 'bara' gegeten en nog een andere Hindoestaanse snack, waarvan ik de naam vergeten ben. ;-)
Jaja, we burgeren ons al behoorlijk goed in. De Hollandse kost begint al aardig naar de achtergrond te verdwijnen.

Vandaag willen we nog even een aantal voorbereidingen treffen voor onze volgende opdrachten en zijn we van plan om nog even de stad in te gaan. We moeten namelijk nog een aantal spulletjes kopen voordat we over 2 weken op een trip gaan! Jaa, dat komt ook dichtbij.. Het binnenland!
Maar voordat het zover is, moet ik nog wel even hard aan de slag voor school. En dat ga ik nu ook maar eens doen!

Ik wens jullie allemaal nog een fijne avond, en jullie zien mijn volgende blog wel weer een keer verschijnen!

Veel liefs,
Melanie