Raleighvallen

Lieve mensen,

Hierbij weer een verslag over mijn afgelopen week. De laatste keer dat ik schreef, had ik mijn laatste dag op de obstetrie gehad, en zou er een korte vakantie volgen.

Dinsdagochtend zijn we vroeg opgestaan om ons voor te bereiden op ons binnenlandse avontuur. Nadat we ontbeten hadden en onze tassen ingepakt, was het wachten op de taxi. Deze hadden we de dag van tevoren al besteld, maar zoals gewoonlijk kwam hij alsnog 20 minuten te laat. Gelukkig waren we nog wel op tijd bij de verzamelplaats, aangezien de bus daar ook weer eens te laat kwam! ;-)
Maar eenmaal in de bus, begon de reis. Het eerste uurtje was het rustig rijden op de asfaltwegen. Maar de 3 uur die daarop volgenden waren wat minder rustig. Deze wegen waren namelijk van bauxiet. Grote gaten, hobbels en plassen water liggen hier op de weg, waardoor het rijden wat minder comfortabel verloopt (dit is nog zachtjes uitgedrukt).
Na een 4 uur lange busreis kwamen we bij een klein plaatsje, genaamd Witagron, aan. En vanaf hier moesten we nog eens 4 uur met een korjaal over het water. Dit wist ik van tevoren niet, dus de reis duurde wel erg lang. Helemaal omdat de zitplaatsen houten plankjes zijn, en je op een gegeven moment geen houding meer kunt vinden om fijn te zitten.
Maar wat nog minder was, was dat het begon te regenen. En niet een klein beetje ook. We waren nog niets een aan kwartier aan het varen, toen er een tropische bui over ons heen kwam. Wat was het koud toen!

Eenmaal aangekomen bij Raleighvallen, was ik blij dat ik me om kon kleden in warme kleren. Nadat ik dit gedaan had (en het terrein had bekeken) heb ik lekker gegeten. Daarna volgde het karwei van de hangmat ophangen. Maar gelukkig hielpen de reisleiders ons, anders was ik waarschijnlijk niet blijven hangen 's nachts! ;-)
Het slapen in de hangmat viel me erg mee. Ik had verwacht dat ik er binnen de kortste keren wel naast zou liggen, maar gelukkig is dit niet gebeurd.
's Nachts is het overigens wel erg koud, waardoor ik wel een aantal keren wakker ben geweest. Maar al met al heb ik wel lekker kunnen slapen.

De volgende dag gingen we de Voltzberg beklimmen. Ik zag er wel een beetje tegenop, aangezien mijn conditie niet optimaal is. ;-) Mijn idee bij het berg klimmen was dat we onderaan de berg afgezet zouden worden, en dat we dan de berg zouden gaan beklimmen. Maar dit was niet het geval.
Voordat we de berg opgingen, moesten we nog 3 uur door de jungle ploeteren! Na die 3 uur was ik ook al helemaal op, en toen moest ik die berg nog op. Maar gelukkig heb ik de top van de berg kunnen bereiken, en het was de moeite waard.
's Avonds heb ik lekker kunnen douchen in de rivier, wat best wel een belevenis was! :)

Donderdag gingen we naar de moedervallen (oorsprong van alle kleinere watervallen). Daarvoor moesten we weer een uurtje door de jungle lopen, waarbij we uitleg kregen over alle soorten bomen, planten, vogels etc. Eenmaal aangekomen bij de moedervallen, heb ik eerst afkoeling gezocht in het water.
Na een tijdje zijn we weer terug gegaan, en hadden we een vrije middag.
Op het terrein bij ons huisje zijn ook veel doodshoofdaapjes, en die mochten we deze middag voeren. Dit was erg leuk! Wel werden we hierbij erop geattendeerd dat als je spullen kwijt bent, de kans groot is dat de aapjes ze hebben meegenomen. Vanaf toen lette ik er dus ook maar goed op wat ik buiten hing en wat niet! ;-)
Later op de middag zijn we een eindje gaan lopen naar een vliegveld daar dichtbij om naar de zonsondergang te kijken.
's Avonds hebben we een kampvuur gemaakt op de rotsen bij het water. Dit was heel gezellig. Ook was het een heldere avond, waardoor de lucht prachtig was. Zo'n mooie lucht met al die sterren heb ik in mijn leven nog nooit eerder gezien.

Nadat we na een lange en gezellige avond een paar uur hadden geslapen, was het alweer tijd voor de terugweg naar Paramaribo.
Deze tocht duurde gelukkig minder lang dan de heenweg.
Helaas kwamen we er in Paramaribo achter dat de tas van Janiek niet meegekomen was. Deze was bij de overstapplek van het bootje naar de bus op de grond gezet. En toen is die per ongeluk weer in een boot terecht gekomen, en zo weer terug naar Raleighvallen gebracht.
Vanavond hopen we de tas terug te krijgen. We waren wel erg geschrokken aangezien haar mobiel, camera en onze paspoorten erin zaten. Maar gelukkig gingen de reisleiders er direct achteraan, en waren ze heel betrokken.

Het was een hele leuke week en we hadden ook een super gezellig groep.
Zaterdagavond zijn we daarom nog met een paar mensen van de groep en een reisleider uit eten geweest en de stad nog even in geweest.

Vandaag zou ik weer beginnen op een nieuwe afdeling, maar ik ben niet naar stage geweest vandaag. Ik had nog veel last van spierpijn en hoofdpijn waardoor ik een dagje thuis ben gebleven.
Hopelijk is het morgen beter, zodat ik fris en fruitig op de chirurgie kan beginnen!

Ik hoop gauw weer wat van me te laten horen over deze nieuwe afdeling!

Veel liefs,
Melanie