Eerste week

De eerste paar dagen zijn alweer voorbij gevlogen! Volgende week maandag beginnen we in het ziekenhuis, maar nu eerst nog wat nieuws over de afgelopen dagen.

Het (links) fietsen beginnen we al aardig onder de knie te krijgen. Ook wennen we onderhand al wel aardig aan het achterna geschreeuw en het getoeter. Dit zelfs door politiemannen in dienst (die vervolgens hun nummer willen geven). Zou je in Nederland eens moeten proberen... Haha ;-) Dat allemaal omdat je zo'n beetje de enige blanke bent, en ze daarom ook bijna allemaal met je willen trouwen..
Maargoed, het went! ;-)

Het centrum van Paramaribo leren we ook steeds beter kennen. Dit omdat we van het kastje naar de muur worden gestuurd met het aanvraag voor een langer verblijf. In Nederland hebben wij een KV visum gekregen, maar dat moet hier in Suriname verlengd worden.
Maar, dat is zomaar nog niet gebeurd....

Nadat we de eerste dagen wat uitgerust hadden, gingen we op zoek naar vreemdelingenzaken om het verblijf te verlengen. Aangekomen bij de straat die we zochten, bleek dit het verkeerde adres te zijn. Een vriendelijke vrouw die daar werkte wilde ons wel helpen, en pleegde een aantal telefoontjes voor ons. Na een tijdje werd het duidelijk dat we de andere kant op moesten, maar moesten we wel eerst naar huis om ons om te kleden. Dit aangezien we daar alleen in 'gepaste kleding' naar binnen mochten.
Dus, op naar huis.. en vervolgens op naar vreemdelingenzaken. Daar eenmaal aangekomen, bleek het kantoor al dicht te zitten! Grrr..
Dus maar weer terug naar huis.

De volgende dag gingen we weer vol goede moed naar de vreemdelingenzaken. Nadat we een tijdje in de rij hadden gestaan, bleek dat we ons eerst bij het ministerie van politie en justitie moesten melden, een gebouwtje ernaast.
Nadat we ons daar aangemeld hadden, bleek dat we meer papieren nodig hadden om ons verblijf bij vreemdelingenzaken te verlengen, dus konden we weer op pad...

Nadat we dan toch eindelijk alle papieren in orde hadden (en weer 100 euro p.p. lichter waren), gingen we weer naar de vreemdelingenzaken. Deze is tot 13.30 uur geopend, maar toen we om 13.20 uur aankwamen, zat hij al dicht! Ze waren al met de schoonmaak bezig.. Toen zat mijn frustratie niveau ineens wel erg hoog...

Maar, gelukkig is tijdens de aanmelding bij de justitie, ons verblijf met 3 maanden verlengd. Dus kunnen we een andere keer weer op pad naar vreemdelingenzaken...

Verder hebben we deze week ook een kennismakingsgesprek gehad op onze stageplek.
Het ziekenhuis (Diakonessenhuis) waar wij stage gaan lopen ziet er erg netjes en verzorgd uit en het is allemaal erg schoon. De eerste indrukken waren erg goed! :-)
Tijdens dit gesprek werd ons ook duidelijke wat wij tijdens onze stage op diverse afdelingen terecht komen, iets wat wij erg leuk vinden.
Ik begin, samen met Lucia, als eerste op de kinderafdeling en Janiek begint op gynaecologie.. Met deze plekken zijn wij erg blij! :-)

Verder hebben we deze week ook voor het eerst een wasje gedraaid. Wees maar blij met de wasmachines die we in Nederland hebben, geloof me! De procedure bij deze wasmachines luidt als volgt:
Vul de bak met water.. Maar aangezien er geen warm water uit de kraan is, moet je eerst een aantal keer de waterkoker aanzetten.
Vervolgens deponeer je de vuile was in de bak, en zet je de wasmachine aan. Als deze klaar is centrifugeer je de was, en was je hem vervolgens nogmaals na met schoon water (dus weer de bak vullen). Vervolgens centrifugeer je weer, en kun je de was buiten hangen! De echte vlekken gaan er helaas niet uit.. :-( Maar niet getreurd, want de was is verder schoon en het ruikt fris.

Nadat we de wasmachine dan ook eindelijk onder de knie hadden, hebben we ons weer even verdiept in onze stage opdrachten, en zijn we straks wel toe aan een heerlijke vrije middag in de stad gevolgd door een lekker etentje!

Jullie allemaal een fijne avond, en jullie horen binnenkort wel weer wat van mij! :-)

Liefs, Melanie!